A GRAN OCORRENCIA DO ENCERRO DA VAQUILLA.

 

Alá polo ano 1995, o cerebro de uns poucos mozos da Bandeira comenzou a dar voltas, matinando como se podería dar ás festas da localidade un toque de exclusividade, que engadira á romería aínda mais "jolgorrio" do que xa por sí mesma contén. Coñecendo un chisco ós cerebros pensantes, non era difícil adiviñar que o que ¡a saír de ahí non ¡a ser moco de pavo. E non foi. Non se ¡les va¡ ocorrer outra cousa que armar un batifundio que fa¡ que os mesmos "San Fermín" de Pamplona empecen a preocuparse porque vaian a ter que compartir gran parte da fama da que gozan dende ha¡ moitísimos anos. Sen embargo, os Pamplonicas respiraron tranquilos cando viron que as datas non eran as mesmas.

As festas do Verán de Bandeira, que coinciden ca xa famosísima Festa da Empanada, celébrase todo‑los anos no mes de Agosto, por norma xeral, o terceiro fin de semana. Con elas, cando o sol comeza a desperezarse e a maioría dos mozos da vila aínda non se "perezaron" aqueles cerebros dos que falamos ó principio empezan a poñer en marcha todo o que en datas anteriores matínaron: 0 ENCERRO DA VAQUILLA. ¿En qué consiste? Vamos a explicalo a continuación.

 Tráense unhas vaquillas, case sempre algo adestradas xa no asunto, para que den máis xogo. Todo‑los días de festa, ás sete da mañá aproximadamente, sóltanse por algunhas das rúas do Pobo, convintemente protexidas por un valado perfectamente realizado, para que os mozos e as mozas, correndo diante delas, as leven a unha mini‑praza, deseñada para o acontecemento na que intentan torealas ou, polo menos, levar os menos tombos posibles ó colocarse diante do animal. 0 domingo é o día grande da VAQUILLA. Ademáis do encerro da manancina, pola tarde ten lugar un paseiño polas rúas que conduce ós toureiros á praza, no que destaca a espectacularidade e o colorido da vestimenta, as madriñas, as carrozas, cabalos, etc. Faise unha última solta para que os mozos ¡les leven os animais o ruedo e, unha vez alí, comenza a corrida. e todo un espectaculo.

 

A COMIDA DA VAQUILLA

Da mesma maneira, dende hai catro anos, celebrase unha comida de irmandade, na que participa a maioria dos mozos e non tan mozos do pobo, e de outros pobos, previo pago da correspondente invitación (un prezo módico), e na que o menú non é outro que carne de unha vaquillas ó caldeiro, cachelos, pan e viño. Nin que dicir ten que a que se arma nesta comida é de cinema. Xa ven que todo o que se faí aquí vaí destinado á mesma cousa: pasalo  ben. Posiblemente, ningun dos que idearon esta carallada pensaba que ía ter tanto éxito. A xente agólpase xuto ás vallas para contemplar tan grande espectáculo. Moita queda sin poder velo, xa que non ten maneira de coller un sitio en primeira, segunda, terceira... ou decíma fila, dada a cantidade de espectadores que este evento acapara.  Agosto, por sol comeza Así que xa saben. 0 "San Fermín" de Pampiona saíulle un duro competidor: Ano a ano, o ENCERRO DA VAQUILLA vaí a máis. A xente que o veu a ver, durante a corta vida que aínda ten o acontecemento , en marcha VAQUILLA. foise multiplicando, e seguirá, porque o que ven, sen dúbida, repite. A verdade é que non é para menos. A diversión está garantizada, coas multiples caídas, collidas (inofensivas), muletazos, capotazos, no asunto, etc. As Festas de BANDEIRA deben agradecerse a estes mozos que tivesen a gran ocurrencia de traer a este pobo un espectáculo tan divertido, que o que fixo foi engadir ás Festas do Verán, un atractivo máis.

 MOITAS GRACIAS RAPACES